Πρόκειται για ένα άνοιγμα στο μυϊκό τοίχωμα της κοιλιάς, το οποίο μπορεί να προκληθεί αν ασκηθεί έντονη πίεση στο κοιλιακό τοίχωμα. Το σήκωμα βάρους είναι μόνο μία από τις πιθανές αιτίες. Η κήλη μπορεί να εμφανιστεί όμως και από έντονη άσκηση πίεσης ή και από το συνδυασμό έντονου βήχα με αδυναμίες στον συνδετικό ιστό.
Σε αρχικό στάδιο το εξόγκωμα που δημιουργείται στην περιοχή της κοιλιάς μπορεί να αντιμετωπιστεί με την επαναφορά των οργάνων που έχουν μετατοπιστεί, εντός του κοιλιακού θόλου. Μία συνήθης θεραπευτική μέθοδος είναι η χρήση ειδικού επιδέσμου, ένα είδος ζώνης που φοριέται γύρω από τη μέση. Ο Μπ. Στεχεμέσερ θεωρεί ωστόσο ανεπαρκή τον κηλεπίδεσμο, καθώς δεν βοηθά στην εξάλειψη της κήλης, αφήνοντάς την να εξελιχθεί τόσο, ώστε μετά από χρόνια να είναι αδύνατη ακόμη και η χειρουργική της αντιμετώπιση.
Στις χειρότερες περιπτώσεις κήλης, το έντερο εισχωρεί στο άνοιγμα που δημιουργείται και πρήζεται. Σε τέτοια περίπτωση η χειρουργική αντιμετώπιση αποτελεί μονόδρομο. Ακόμη πιο περίπλοκες είναι οι περιπτώσεις κατά τις οποίες ένα τμήμα του εντέρου έχει νεκρωθεί, εξαιτίας της αποκοπής του από την «τροφοδοσία» του σώματος. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο «πρέπει υπό προϋποθέσεις να αφαιρέσουμε ένα τμήμα του εντέρου και να ξανακλείσουμε το κενό που έχει δημιουργηθεί», εξηγεί ο Μπ. Στεχεμέσερ.
Σε τέτοιες χειρουργικές επεμβάσεις χρησιμοποιείται κατά κόρον ένα ειδικό πλέγμα, το οποίο τοποθετείται στην περιοχή της επέμβασης βοηθώντας στην αποτελεσματικότερη επούλωση του τραύματος και την αποκατάσταση των ζημιών που προκαλεί η εμφάνιση της κήλης. Οι εγχειρήσεις κήλης κατέχουν στη Γερμανία την πρώτη θέση όλων των χειρουργικών επεμβάσεων. Κάθε χρόνο χειρουργούνται μεταξύ 250.000 με 300.000 ασθενείς.